Ik ben Zweden zat. Al even hoor. Zoals gezegd, allemaal schitterend, maar heel veel van hetzelfde. Wordt nu toch wel eentonig.

Maar laat ik bij het begin beginnen. Het gaat super, ik kan aardig opschieten, zo’n 4 á 500km per dag. Als ik even stiekem op de kaart kijk, zit ik al best hoog. Vandaag weer een hele aardige dag, maar wel aan de frisse kant. Een blik op de temperatuurmeter, jaja, nog steeds de trouwe Koso meter, geeft al een paar dagen temperaturen tussen de 12 en 15 graden aan. Toch voelt het frisser. Wellicht komt dat door het klimaat hier. Vanmorgen omstreeks 8:30 de hostel in Arvidsjaur die mijn toffe vader en tevens motormaat voor me had opgezocht verlaten en na een tankbeurt kunnen we beginnen aan de volgende kilometer-vreet-sessie. Ja, we. Want ik ben dit helemaal niet alleen aan het doen natuurlijk. Mijn trouwe groene Hulk doet het tot nu toe meer dan uitstekend. Misschien ben ik al te lang in de middle of nowhere aan het rijden en begin ik een lichte vorm van schizofrenie te ontwikkelen, maar misschien komt het door mijn net-niet erotisch getinte woordjes die ik hem zo nu en dan influister dat hij zich zo goed houdt, maar ik hoop dat ze hem door deze rit heen slepen, naast alle liefkozende “tankklopjes” die hij zo nu en dan krijgt. Ja, laat motoren bouwen maar aan die Jappen over, zei hij terwijl hij even afklopt. Want pech krijgen wil je hier écht niet. Noemde ik het eerder al het einde van de bewoonde wereld, dat is zo mogelijk hier alleen nog maar erger. Tussen iets wat ze een dorp noemen en het volgende gehucht zit vaak meer dan 200km. Daartussen in he-le-maal niets. Al na 100km zie ik ineens bordjes opdoemen dat ik zo bij de poolcirkel ben. Nice! Ook weer van het lijstje.

Onderweg ben ik even gestopt om de winterhandschoenen en de polar fleece (of is het nou power fleece?) uit de mobiele kledingkast te trekken want ik krijg het frisjes. Dan kom ik er na 50km achter dat de ventilatieritsen van mijn jas nog openstaan. Hm ja, dat helpt ook niet mee. Even een woord van respect uitspreken voor de helden die deze tocht op de fiets doen: nóg getikter dan ik ben, maar wat een figuren! Ook de rendieren beginnen normaal te worden, in elk geval zeker geen unicum meer: heb zelfs nog even een zwaar illegale dragrace met een rendier gedaan. Bleef meters voor me uitlopen. Staat mooi op film! Als de politie het maar niet ziet. Daar over gesproken, sinds zondag rijd ik al in Zweden rond en heb welgeteld tot nu toe nog maar één politieauto gezien. Zijn die allemaal met vakantie of te druk met de immigranten in de grotere steden? O ja, sinds zondag ook geen stoplicht meer gezien, bizar. Waar je trouwens heel veel tijd voor hebt op de onmenselijk lange, verlaten wegen: nadenken en je dingen afvragen. Zo ook het volgende: in Nederland kan het weer per provincie of zelfs per stad verschillen. In Dordt kan het regenen, terwijl in Papendrecht de zon schijnt. Ik rijd hier nu al 4 dagen rond onder in mijn beleving dezelfde weersomstandigheden en luchtschilderingen: dezelfde wolkenluchten en ook de temperatuur blijft hetzelfde. Zijn er weerkenners hier? Zo ja, hoe kan dit? We hebben over een afgelegde afstand van inmiddels 3000km.

Hoe dan ook, omdat ik Zweden zat begon te worden ben ik doorgereden naar het aller-aller-allerlaatste dorpje in Zweden: Karesuando. Hoger kan je niet komen in Zweden. Het dorpje, met welgeteld 313 inwoners, ligt zowel in Finland als in Zweden: de rivier is de grens. Grappig feitje: Wikipedia noemt dit dorpje met 313 inwoners “één van de grotere dorpen in de omtrek”. Dat zegt genoeg. Had me het wel iets groter voorgesteld, want er is één supermarkt, één tankstation die tevens voor apotheek speelt en één fastfood tent waar ik rendiervlees gegeten heb. Was oké, maar véél te duur voor een beetje vlees in aardappelpuree en een sausje. Maar goed, het vult. En bestaat toeval? Was op de boot van Duitsland naar Denemarken aan de praat geraakt met twee Duitse motorrijders die op een R1200GS en V-Strom rondtufde en warempel: ik kom ze net tegen bij het restaurant. Hoe is het mogelijk? Zij hopen ook dit weekend op de Noordkaap te zijn, dus wellicht zien we elkaar weer. Even gevraagd bij het toeristenbureau, wat gewoon in het tankstation zat, waar ik kon slapen. Ja hoor, boer Tøn heeft nog wat houten hutjes staan die hij verhuurt. Gelijk voor twee dagen geboekt. En alles zit erin: koelkast, bed, wc-tje, , electra, tafeltje met stoeltjes en zelfs een kachel! Omdat ik al sinds zaterdag elke dag op de motor zit, vond ik het wel tijd voor een rustdagje in te lassen. Morgen dus zeer relaxt aan doen en dan dit land uit. Die Noordkaap hè, die komt nu toch wel echt dichtbij. Nog minder dan 400km.

Zaterdag rijd ik waarschijnlijk het laatste stuk omhoog, naar Olderfjord, waar ik nog een overnachting doe. En daarna is het zo ver: Noordkaap, get ready, here i come! Schijnt niet eens zo heel spannend te zijn, maar het gaat om het idee. Hebben we in elk geval weer selfies om te delen op verjaardagen. En o ja: de weersvoorspellingen zijn dit weekend (en erna) zeer positief voor de Noordkaap: maximaal zon en 18, ik herhaal, achttien graden!

Om maar met een mooie quote af te sluiten: “Je bestemming is niet het doel, de reis opzich is het doel.”