Het zit er weer op. Zo sta je onder de midzomernachtzon op de Noordkaap, zo zit je ineens weer na drie weken en een goeie 8300km verder, een afsluitend verhaaltje vanaf het balkon in Dordrecht te typen.

Gisteren omstreeks 11:30 de grens bij Oldenzaal gepasseerd, nadat ik in de ochtend uit Bremen wegreed uit mijn meer dan prima B&B, om vervolgens om precies 12:30 verwelkomd te worden door hetzelfde comité wat nu in de rol van ontvangstcomité op zich nam, geweldig! De drie weken zijn voorbij gevlogen: ongekend. Ik kijk terug op een zeer geslaagde rit, met heel veel mooi weer en nog mooiere momenten. Had niet kunnen hopen op een voorspoedigere reis. Vooruit, de TomTom is stuk gegaan en de laatste dagen veel regen gehad, maar dat alles verdwijnt als sneeuw voor de zon als ik aan de hoogtepunten denk: toch het bereiken en het staan op de "heilige grond" van de Noordkaap, de Lofoten en alle leuke ontmoetingen.

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. De volgende motorreis laat even op zich wachten, maar in 2019 kunnen jullie weer een stevige rit met bijbehorende verhalen van mij verwachten. Eerst eindelijk Japan volgend jaar eens gaan bekijken met vriendinlief, wat lang op zich heeft laten wachten maar nu eindelijk maar eens moet gaan gebeuren. En nee, niet op de motor, maar met het vliegtuig. Ik verklap nog even niet waar de motorrit in 2019 heen zal zijn, maar ik zal een tipje van de sluier lichten: een van de armste landen van Europa.

En dan is het nu tijd om mijn motorfiets, de Kawasaki Z1000SX, even in het zonnetje te zetten: je hebt het meer dan prima gedaan makker, ik had niet meer van je kunnen vragen. Want wat heb ik je allemaal aangedaan: dagenlang zon, liters regen, wegen die nog door de Vikingen aangelegd zijn en waardoor ik af en toe mijn vullingen eerder op jouw tank verwachtte dan elders, overstekend wild, heb ik je als pakezel gebruikt en bovendien ben je doelwit geweest van waarschijnlijk meer dan een half miljoen insecten die het met z'n allen op jou gemunt hadden waardoor je op het moment een rijdend insectenkerkhof bent. Om het nog maar niet te hebben over je ene schoen die zo ver versleten was, dat je op een gegeven moment uitgleed. Hoeveel liter benzine je er doorheen gejaagd hebt? 540 liter. Olie: 0 liter. Topper.

Alle verwachtingen werden overtroffen, waardoor ik de Kawa nog meer ben gaan waarderen. Ik denk er zelfs aan hierna trouw te blijven aan Kawasaki, ook door de topservice die ik gekregen heb van "Team Green" tijdens deze rit. En om je even echt te verwennen, zal ik je deze week voorzien van nieuwe motorolie en natuurlijk een XL wasbeurt. Dat heb je meer dan verdiend. Op jou kun je bouwen.