Een verlaten vliegveld, wildplassen en.. rendieren!

Al dagenlang in opperste alertheid op de motor gezeten om die verrekte rendieren te zien. Vandaag ook weer iemand horen zeggen: "Of ik rendieren gezien heb? Joh, honderden." Wáár dan, vraag ik me af. Aan een local vraag ik het ook nog even voor de zekerheid. Ja, die zijn toch echt vaak te zien, ze komen blijkbaar naar de wegen toe omdat het daar open is en harder waait, ideaal voor een insectenmaaltijd, zo het schijnt. Elanden zijn vooral in de ochtend en avond te zien, is mij gezegd. Een uur later sta ik oog in oog met Dancer, Comet, Vixen, Dasher en Blitzen. Ik gok op bouwvak.

Zal even voor de goede orde bij het begin beginnen: vanmorgen met bewolking, maar droog, weggereden uit mijn ski-hostel in Asarna, graadje of 15. Goed motorweer. Al heb je maar twee soorten motorweer natuurlijk: goed motorweer en heel goed motorweer. Enfin, doel van vandaag was Arvidsjaur en dat heb ik gehaald. Wel een aardig eindje tuffen. Omdat het hoe noordelijker je komt steeds stiller en stiller wordt, stond deze redelijk grote plaats al bij vertrek uit Asarna aangegeven: nog 484km. Wat een afstanden hier. Maar de E45 schiet aardig op met zo'n 115kmph gemiddeld. En wat heb ik weer m'n ogen uitgekeken. Het landschap is aan het veranderen, het wordt kaler, omdat het hier in de winter makkelijk -40 kan worden volgens een local, en ruiger, maar vooral stiller. Zo stil, als je even van de hoofdweg afdraait en je zet de motor uit, je niks, maar dan ook niks hoort. Behalve de wind en wat vogels. Voor ons Nederlanders een unieke beleving. Hoe dan ook, ik besluit even een stukje offroad te gaan en stuit op een knus vliegveldje. Hm, lijkt niet meer in gebruik, dus ik rijd even een paar keer op en neer over de landingsbaan, terwijl ik een keer om kijk om landend vliegverkeer uit te sluiten. Daarna sluit ik even later aan bij een Noorse motorrijder, op een BMW R1200GS mét heuse Roof Boxer met helm inclusief de rode flapjes voor de kenners, en we trappen aardig door, aangezien we plots worden getrakteerd op wat bochtenwerk. Dat is nogal een zeldzaam fenomeen hier, want de E45 omhoog is vooral veel rechtdoor. Wel de snelste route naar de Noordkaap. Plots gaan zijn alarmlichten aan en stuiten we op een kudde rendieren. Die krengen kennen echt geen angst, en doen vrolijk hun ding op de weg. Ook met een rij auto's erachter. Uiteindelijk gaan ze opzij en ik roep in mijn helm: "Awel, gezien hè! Allemaal! Blijven staan? Haha, watte." Het zal het gevolg zijn van beginnende waanzin door het urenlang op verlaten wegen rijden voordat je bij een dorpje bent. Nee hoor, gekkigheid, het is fantastisch om mee te maken dit. Maar Zweden heb ik inmiddels wel een beetje gezien. Mooi hoor, maar na een tijdje veel van hetzelfde. Een beetje net als carnaval. Nog geen kwartier later snijdt er nog een rendier mij de pas af en ik zeg lachend in m'n helm: "Hee maat, ook solo aan het reizen? Hier nog één. Goeie rit!". Dit is genieten mensen.

Inmiddels zit ik weer in een prima-de-luxe hostel met dank aan vaders, die mij hierop wees. Van alle luxe voorzien, en dat voor weer 30 euro. Het waaide weer redelijk hard met vannacht kans op regen, dus de tent laat ik nog even ingepakt. En dan komt toch echt het einde van Zweden in zicht, morgen waarschijnlijk voor de laatste keer Zweedse ballen eten. Verwacht ergens onder de Finse grens uit te komen. De Noordkaap is inmiddels een bliepje op de radar. Nog 950km. Verroer je niet, ik kom er aan.

Einde bewoonde wereld

Laat ik voor de verandering eens beginnen met goed nieuws. Vandaag liet de zon zich goed zien, al werd zij af en toe weggepest door een kleine regenbui, die nooit langer dan 5 minuten duurde. Wordt wel frisser hier, ik reed uit Gagnef weg met 19 graden en gaandeweg omhoog zag ik de temperatuur naar 15 graden zakken. Maar altijd nog beter dan de 42 graden in Albanië, 2 jaar terug. En het andere goede nieuws: zoals jullie weten heeft de TomTom een zenuwinzinking gehad na een dag regen en is deze nu toch echt naar de eeuwige gpsvelden. TomTom zelf gaf niet thuis, want die wilden eerst de oude TomTom hebben om deze vervolgens om te ruilen voor een nieuwe. Dat kost tijd, tijd die ik niet heb. Want navigeren zonder GPS vanaf midden Zweden naar de Noordkaap is geen enkel probleem, want er loopt feitelijk maar één weg omhoog. Maar vanaf de Noordkaap via Noorwegen naar huis is andere koek: zoals altijd heb ik thuis een route gemaakt, met alle mooie weggetjes en punten in Noorwegen, slingerdeslang, linksom- en rechtsom. Op de kaart die route narijden wordt best een uitdaging.

En daar was ineens Kawasaki Benelux, ik wist dat zij al hun demo motoren met TomTom uitrusten dus onder het mom "niet geschoten is altijd mis" besloot ik er aan mailtje aan te wagen. Binnen een uur reactie terug: "Tuurlijk gaan we je helpen met een vervangende TomTom. Waar moet 'ie heen?". Stap 1 in de pocket, maar waar hij heen moet, dat was een tweede. Nu heb ik hem nog niet nodig, maar zo ongeveer na het weekend wel. Dus een camping in het hoge Noorden opgezocht en gebeld of hun hem willen ontvangen. Gaat niet. Shit. Toen ineens een ingeving om dan maar een motorzaak te vragen. Want motorrijders onder elkaar helpen altijd. Dus ik een motorzaak in Tromso, Noorwegen gebeld. En weer raak! Lang verhaal kort, Kawasaki Benelux stuurt morgen een vervangende TomTom naar Motor Tromso SA, waar ik hem volgende week kan halen. Met 2-3 werkdagen verzendtijd moet dat lukken. Ze lezen waarschijnlijk niet mee, maar: enorm bedankt, helden!

En toch heeft dat ouderwetse kaartlezen wel wat. Af en toe even stoppen om hem te raadplegen, en voor je het weet heb je weer een gesprek. Mensen vragen me weleens, "vind je dat nou niet saai of eenzaam om alleen te reizen?". Het antwoord daarop is steevast nee. Want je hebt echt enorm veel aanspraak, zelfs in de meest verlaten gebieden, of juist daardoor. Vandaag sprak ik een vrouw van achter in de 50 die ook alleen aan het rijden was, zij woont in Gotingborg en was ook zomaar even 3 weken naar de Noordkaap en was nu weer op de terugreis. Werd ik nog gewaarschuwd voor elanden, rendieren en beren ook, mevrouw had er al 10 gezien zei ze. Ik moet de eerste nog zien. Het enige levende overstekende wild dat ik gezien heb tot nu toe, is een eekhoorn. Ook krijg je zo altijd tips, over bijvoorbeeld mooie bezienswaardigheden of tips om te overnachten. En op deze manier lossen problemen zichzelf vaak op.

Wat me wel tegenvalt, en tegelijkertijd imponeert, is hoe groot dit land is. Pak en beet na Mora maakten de dorpjes plaats voor ellenlange wegen, waar je vaak tientallen kilometers kan rijden tot het volgende dorpje. Rustgevend, maar de afgelegde afstand per dag valt tegen in de zin dat ik het idee heb niet echt op te schieten. Bijvoorbeeld vandaag toch weer bijna 300km gereden maar als ik op de kaart kijk, zit ik nog steeds niet echt hoog in Zweden. Maar goed, ik ging vandaag ook pas 12:30 weg uit Gagnef. Morgen maar eens een inhaalslag maken als de weergoden me goed gezind zijn. Ik ben nu in een Ski Resort aangekomen, die tevens een soort hostel zijn: knusse huisjes met kleine kamertjes en een gezamelijke wc- en douche. Voor mij helemaal prima. En dat voor 30 euro! Voor ik aan mijn reis begon veel moeten aanhoren dat Zweden duur is. Vind ik tot nu toe alles meevallen, ongeveer gelijk aan Nederland en als je even goed zoekt volgens mij nog goedkoper. Noorwegen gaat waarschijnlijk wel een deuk in de bankrekening worden, maar daar komt de tent in beeld, om de kosten een beetje te drukken. Mits goed weer natuurlijk, want ik ben Malle Pietje niet om in de regen een tent te gaan opzetten. Avontuur vind ik best, maar het hoeft allemaal niet te primitief te worden voor mij.

Gisteren was het overigens om 23:30 nog licht, nu zit ik weer 300km noordelijker, dus heel benieuwd tot hoelaat het hier licht is. Nog een paar uurtjes wachten.

Gat in de markt: Deense opticien

Dag trouwe lezers,

Niet gevreesd, ik ben niet verdronken, gisteren werd het nogal een latertje, dus dan doen we het gewoon nu. Vedronken zegt u? Dat had zomaar gekund. Gisteren had niet zoveel meer met motorrijden te maken, maar des te meer met roeien. Vertrok omstreeks 09:00 uit mijn hotel in Duitsland om de boot om 10:45 van Puttgarden naar Rodsbyhavn te pakken. En dat vertrok begon al in miezerregen, om vervolgens in Denemarken toch echt steeds heftiger te worden. De Schotten zouden het gooien op een "hogere luchtvochtigheid", maar hoe dan ook, nat, nat, nat. Lang verhaal kort, ik heb gisteren van 11:30 tot 19:00 in de regen gereden. Continue.

Maar genoeg geklaagd, of nee, toch niet. Goeiedag. Ben ik net 5 kilometer over de grens in Denemarken en sta ik het ene moment wat te drinken op de parkeerplaats terwijl ik wat om me heen kijk, je moet toch wat immers, komt er ineens een groepje lichtgetinte leeftijdsgenoten naar me toe om de volgende zeer intelligente vraag te stellen: "Kende 't zien?!". Mijn eerste ervaring met Denen. Of nou ja, bestuurders van een voertuig met Deens kenteken. De toon lijkt wat agressief, maar later zal blijken dat ze dit allemaal uiterst positief bedoelden. Want terwijl ik nog geen drie kwartier onderweg ben, ben ik al driemaal bijna van de motor gereden doordat men gewoon zonder te kijken van baan wisselt. Blijkbaar kende 't dus niet helemaal zien hè? Ironisch.

Na regen komt zonneschijn, óók in Zweden. Na een opnieuw redelijk saaie snelwegdag, breekt dan om 19:00 eindelijk de zon door en wordt het asfalt droog. Eindelijk geen regenspray meer die de auto's achterlaten, of nog erger, vrachtwaggels. Dan is het nog een uurtje tuffen naar mijn B&B in Motala. Ik moet zeggen, ik ben helemaal niet moe na deze rit, ondanks de onophoudende regen. Grote tegenvaller: na de uren regen verschijnt er ineens een streepje condens in het scherm van mijn TomTom Rider 400, die later alleen maar groter wordt. Even later werkt ook de touchscreen niet meer helemaal lekker. Lijkt erop dat hij aan het overlijden is. Nog wel een poging tot reanimatie gedaan door hem in een zakje met rijst te leggen in de hoop dat het een Aziaat zou aantrekken om hem te fixen. Helaas mislukt, getuige de nog steeds aanwezige condens. Ach, op de ouderwetse manier navigeren lukt ook wel, er loopt maar één weg van hier naar de Noordkaap. Terug via Noorwegen is een iets grotere uitdaging, maar zo'n navigatiesysteem is en blijft een luxemiddel. Ga in elk geval wel even TomTom hiervan op de hoogte stellen, maar na een zoekopdracht op de bekende zoekmachine leert dat er wel meer mensen zijn met dit probleem en dat het een bekend probleem blijkt.

Om even met het begin af te sluiten: dat latertje, hoe dat kwam? Even voorstellen: Dick Koedam, avonturier in hart en nieren én oud Brandweerman te Ede. Ik neem u even mee naar 2007. Dick organiseerde regelmatig motorvakanties naar Finland om daar de Bronto fabriek te bezichtigen. Bronto Skylift is nummer 1 merk op het gebied van hoogwerkers, onder andere voor de Brandweer, wereld. Goed, in 2007 zat deze trip er dus weer aan te komen en pa zal mee gaan. Alles van tevoren geregeld: routes, boot, hotels, de hele rambam. Maar ik zat precies in mijn examenperiode, dus ik kon helaas niet mee. Was bovendien ook vrij prijzig. De dag van vertrek: pa vertrekt om 06:00 richting de boot in Rostock, om vanuit daar naar Helsinki te varen. En ik? Ik lag lekker nog op één oor, het was immers zondag. Inmiddels al wel vrij van school vanwege eerdere examens, dus achteraf had ik toch mee gekund. Maar goed, dat was achteraf. Komt ineens m'n moeder naar boven gestormd: "Heb je vader aan de lijn, er is iemand niet komen opdagen in verband met regen, alles is al betaald en je kan zo mee." Wat Dick daar mee te maken heeft? Dick was de reisleider en bij het koppen tellen blijkt dat iemand had afgezegd. En laat Dick nou herinneren dat iemand een zoon had, die niet mee kon in verband met onder andere de prijzige reis. "Bel 'm maar uit z'n bed en laat hem hierheen komen, alles is al geregeld en betaald, hij hoeft alleen de benzine te betalen!". Nog nooit zo snel een tas volgeladen, gedoucht en aangekleed. Topvent dus, en gisteren kwam hij even buurten hier. Toeval of niet, gisteren was precies 10 jaar geleden dat we de Finland tour deden. Was enorm tof elkaar weer te zien en volop leuke avond gehad. Goed volk.

Genoeg geluld weer. Klap zo de laptop dicht, laad alles in en ga weer verder omhoog. De Noordkaap komt langzaam in zicht.

Volg de Skoda rijder

"Mooie kleur motor!", zei de Skoda rijder wiens auto dezelfde kleur heeft als mijn groene Monster op één van de vele parkeerplaatsen langs de Deutsche Autobahn. En dat was toch wel het hoogtepunt van vandaag, want tja, dat Duitse asfalt heeft net zoveel humor als de gemiddelde Duitser.

Viel me overigens alles mee met de Baustelle dit jaar, heb er in de 550km durende rit van vandaag maar vier gezien. Naar het zuiden is dat waarschijnlijk wel anders: als je om de 20km een Baustelle aantreft mag je in de handen wrijven. Voeg daaraan toe dat elk jaar weer opnieuw hele volksstammen op precies dezelfde dag de vakantie inluiden en het op de één of andere een zeer geslaagd plan vinden om massaal met de rest van de wereld de MPV vol te laden, inclusief 2,5 kind en Labrador, zich over dezelfde wegen naar de vakantiebestemming te begeven.

Hoe dan ook, vandaag was voor mij een relaxte dag. Niet te druk op de wegen, lekker weertje: graadje of 20 en op een paar verdwaalde spetters na, droog. Maar zoals met alles, vormt het begin vaak de basis voor de rest. Hoe de dag dus begon? Na een paar zeer leuke kado'tjes, had ik het geluk van een waar afscheidscomité voorzien te worden: het thuisfront reed een stukje met mij mee om zo mijn vakantie in te luiden. Helemaal leuk! Toen pa en zusje de afslag namen terwijl ik dan toch nu echt aan mijn soloreis begon met die Noordkaap toch altijd in het vizier, was dat best een bijzonder moment. Noem het een mijlpaal of gewoon sentimenteel gezever: speciaal was het zeker.

Morgen is het ongeveer een uurtje rijden naar de boot vanuit Puttgarden naar Denemarken, waarna Zweden rap in het vizier komt. Bestemming van morgen? Motala, Zweden, zo'n 650km vanuit hier. Maandag zal ik verblijven bij kennissen in Gagnef, maar wees gerust: daarna is het op de bonnefooi en kan het avontuur pas écht beginnen.

En o ja, over een MPV, 2,5 kind en Labrador gesproken: ik heb heel cliché een authentieke, Duitse Schnitzel genuttigd. Doorsnee kan naast saai toch ook zeker wel lekker zijn!

Vertrekdatum bekend: op naar het land van het Knäckebröd en Zweedse ballen

En dan kun je de dagen ineens op één hand aftellen: over drie dagen doe ik de garagedeur voor een laatste keer dicht en begin ik de lang verwachte reis.

Inmiddels is zo goed als alles gepakt en zijn we er klaar voor: motor technisch gereed en het baasje natuurlijk goed gemutst. Één deze dagen zal ik nog even een proefrit maken of alle bagage een beetje fatsoenlijk blijft zitten en of er geen afwijkende dingen opvallen. Zaterdag heb ik Puttgarden in het vizier, waar ik zal overnachten om zondag de boot naar Rødbyhavn, Denemarken te pakken.

Let the adventure begin!

De midzomernachtzon achterna

De Noordkaap. Bij veel motorrijders een doel die vaak hoog op de bucketlist staat. Zo ook bij mij. Deze zomer gaat het er dan eindelijk van komen, als er geen rare dingen gebeuren. Want daar heb ik wel een handje van intussen. Fingers crossed. Het wordt trouwens een soloreis.

Een rondje om de kerk is het eigenlijk niet meer te noemen, met zo'n 8500km. Met zo'n vier weken tijd op zak, zal ik in het weekend van 15 juli wegrijden, naar die bekende maar ook beruchte Noordkaap. Waarom de Noordkaap? Schijnt niet eens zo mooi te zijn, en de weg erheen door Zweden saai noemen schijnt nog zacht uitgedrukt te zijn. Omdat de Noordkaap het noordelijkste puntje van Europa is. En laten dat soort dingen nou perfect aansluiten bij mijn tic om uiterste bestemmingen op te zoeken. Moet een geweldig gevoel zijn om eenmaal op die Noordkaap te staan op je motor. Je motor, die jou daar, als het goed is, gebracht heeft. Bovendien wil ik die midzomernachtzon wel eens ervaren: het wordt er namelijk niet donker in de zomer, hoogstens een beetje schemerig.

Dank aan Dunlop overigens voor het beschikbaar stellen van een gratis set banden, deze reis zal ik gebruiken als bandentest waar uiteraard weer een keurige test van online komt te staan.

Met een tent, een slaapzak en wat overige zaken zal ik via Duitsland, Denemarken, Zweden en Finland uiteindelijk de Noordkaap bereiken, om vervolgens via Noorwegen weer af te dalen naar Nederland. Noorwegen, dat moet de kers op de taart worden volgens de ervaringsdeskundigen. Dat met die tent wordt nog leuk, want hoe slaap je als het niet donker wordt? Iemand nog tips? Hoe dan ook, benieuwd naar alle avonturen die ik onderweg ongetwijfeld zal meemaken of ben je gewoon van het leedvermaak? Houd deze blog dan in de gaten!